Nekkramp

Ik heb besloten om de foto's die ik maak gewoon te plaatsen. Dit kan betekenen dat ze soms op hun zij, op hun kop of uit het lood zijn. Die nekkramp moeten jullie voorlopig maar op de koop toenemen.

Gelukkig heb ik in de lobby internet dus ik ga gauw aan de slag met het blog van de trip naar de floating market.

Cadeautje voor the boys

Voor de vriendenclub heb ik een cadeautje besteld. Ik hoop dat ze het leuk vinden. Vandaag de bevestiging gekregen dat e.e.a. verstuurd is, dus het komt of vandaag (kleine kans) of begin volgende week in de bus. Benieuwd wat de mannen er van vinden.

Een week later....

Inmiddels ben ik alweer een week aan het werk. Was wel weer even lastig om in het juiste ritme te komen. Zowel de gevolgen van de jetlag liggen daaraan ten grondslag (hoewel het niet tot slaap stoornissen heeft geleid, maar je komt wel moeilijker je bed uit), als ook weer even in een werkritme te komen. Ik vind dat een goed teken, want dat betekent dat je er echt helemaal uit bent geweest (hoewel de Blackberry natuurlijk wel gebruikt is) en je hele erg vermaakt hebt. En dat was zeker het geval!!!

Als vervolg heb ik toch nog even een klachtenbrief laten schrijven aan OAD, dat is de organisatie die voor ons Hilton Hotel had geregeld, zonder ons aan te geven dat het gerenoveerd werd. Grote kans dat het niks opleverd, maar zoals het spreekwoord zegt: niet geschoten is altijd mis!

Als afsluiting van de vakantie (en ook van dit blog) heeft het gezelschap besloten voor een feestelijk uitluiden op 5 juni 2009. We pakken dan gezamelijk een diner in de binnenstad van Amsterdam, om af te sluiten bij Teasers. Het is geen Hooters, maar ja, je moet toch wat met je leven :-). 

Terugblik

Inmiddels alweer een weekje thuis is het tijd om achter mij te kijken naar de afgelopen negen dagen. Zoals al gememoreerd was het een (ruime) topweek waarin ik mij kostelijk geamuseerd heb. Hieronder een korte opsomming van de diverse high (en low) lights van de vakantie.

KatwijkUtrechtTilburg momenten:

• Mijn credit card bleek meteen aan het begin van mijn vakantie door mijn bank geblokkeerd te zijn omdat zij vermoedden dat er misschien wel fraude mee gepleegd was. Hulde voor de communicatie (wij hebben u een brief gestuurd, hopelijk geeft dit geen problemen voor u). Gelukkig deed mijn pinpas het wel en kon ik uiteraard bij mijn matties aankloppen.
• Op de terugvlucht werd onze binnenlandse vlucht (Washington DC - Philadelphia) gecancelled en was het even spannend of we op tijd in Philly waren voor onze vlucht naar Amsterdam)
• Het ontbijt bij de Danny’s. Op mijn aanraden deden wij een ontbijtje bij de Danny’s en route naar Richmond. Mijn herinnering van 1995 & 1996 klopte totaal niet met de realiteit van 2009. Bovendien de slechtste koffie aller tijden.

De hotels:

• Crown plaza Cherry Hill: Grootste hotel van Philly en omstreken, net hotel, nette kamer, fatsoenlijk ontbijt.
• Holiday Inn Baltimore Inner Harbour: Erg mooi hotel, ruime kamer, top ontbijt van onze vriend Igor. Het beste hotel van de trip.
• Hilton Wasgington DC: Slecht voor een Hilton. Het hotel was in een forse verbouwing (140 miljoen dollar) en het reisbureau had dit niet aangekondigd. Resultaten o.a. geen zwembad en alles (sporten, wifi etc.) was extra betalen. Wel het beste ontbijt van de vakantie!

Het vervoer:
Onze auto was een SUV. Voor mij de eerste SUV en van te voren dacht ik "Wat moet je daarmee, doe mij maar een grote Caddy". Ik sloeg snel om want onze v6 Toyota Highlander was zeer comfortabel en reed fantastisch. Ook de v6 was zeer prettig als je even wat extra power nodig had. Normaal rijd ik in de States grote afstanden , deze keer slechts een paar honderd mijl. We hielden alles dicht in de buurt omdat we maar weinig dagen hadden en het zonde was om deze met autorijden te verspillen. Het was even wennen aan de Amerikaanse versie van de TomTom maar deze maakte het leven een stuk aangenamer want zoeken naar adressen was er niet bij.

Andere vervoermiddelen waren de metro in Washington DC (de schoonste die ik ooit gezien heb), de watertaxi in Baltimore, de trein in Philadelphia, taxi's in Washington DC en de benenwagen. We hebben vele kilometers te voet afgelegd.

Staten & steden:
Waar ik voor we starten het had over 3 steden en 5 staten is het nog erger geworden daar we op de weg van Philadelphia naar Baltimore ook nog door Delaware heen reden. De samenvatting:

• Pensylvania: Philladelphia, King of Prussia
• New Jersey: Cherry Hill
• Maryland: Baltimore, Bethesda
• Delaware:
• Washington DC: Washington DC
• Virginia: Arlington, Richmond, Potomac Mills, Alexandria, Woodbridge
  

Het weer:
We hebben fantastisch weer gehad gedurende de vakantie. Dag 1 t/m 5 was allemaal 30 tot 35 graden zonder wolken en de korte broeken, caps en zonnebrand waren hard nodig. Dag 6 was een stuk minder, een graad of 20 en bakken met regen in de hemel van Washington DC. Niet voor een gat te vangen zijn we die dag naar Richmond, Virginia vertrokken waar het niet regende en een stuk warmer was. Dag 7 t/m 9 liep de temperatuur langzaam weer op richting de 25 graden en was er geen regen meer te bekennen.

Het eten:
Het klinkt ongelooflijk maar er is geen Pizza Hut, McDonalds & Burger King bezocht deze vakantie (ter compensatie is er 4x bij de Hooters gegeten maar daar hebben ze tenminste beer & babes naast de burgers). Op de eerste avond (Taylors) werden we meteen geconfronteerd met de verschillen tussen Amerikaans en Nederlandss porties (everything is bigger). We waren moe van de trip en de combi van voorgerecht en hoofdgerecht was duidelijk te veel. Topper was duidelijk Fogo de Chao, ons Braziliaans restaurant, verder is er redelijk divers en gezond gegeten: Subways, Indiaas, Italiaans, Japans, Thais & seafood. Topper in de categorie vette kledder was de Philly cheesestake! Kortom stukken beter dan 16 jaar geleden..

De cultuur:
De vakantie was een redelijk mix van cultuur en shoppen (zie verderop). Zo hebben wij een bezoek gebracht aan Independence national park in Philly, Inner Harbour in Baltimore, Arlington National cemetry en de National Mall in DC, old town in Alexandria en de hoofdstad van het zuiden tijdens de burgeroorlog Richmond.

De drank:
Er is niet ontzettend veel gezopen deze vakantie. Dennis drinkt niet (is wel prettig i.v.m. BOB aanwijzen) en de anderen hielden zich redelijk in. Simon ging een avond los aan de Bailey’s maar na het horen van de prijs stopte hij daar mee. Het bier is duidelijk verbeterd t.o.v. een aantal jaren geleden. De tap heeft nu geen Bud en aanverwante artikelen meer maar diverse biertjes van kleine brouwerijtjes. Voor de die-hards is Bud, Coors & Miller (ook in light varianten) uiteraard uit de fles beschikbaar. Topper van de tap was Yuengling, vreemd was de Blue Moon deze werd geserveerd met een partje sinasappel in het glas zoals bij een cocktail. Er zijn diverse biertjes (met meer en minder succes) geprobeerd in deze vakantie. Op koffie gebied was Starbucks grote winnaar. In elke stad zijn meerder filialen bezocht en zo’n beetje alle koffie’s, latte’s & andere varianten geprobeerd. Drank topper was echter (zoals verwacht) de diet coke.

Het shoppen:
Er is veel gekocht deze vakantie, maar ja met de huidige dollar koers en de prijzen in outlets & shopping malls was dit wel te verwachten. Kleding, horloges en elektronica stonden hoog op de lijst. We hebben de volgende locaties bezocht; King of Prussia, de grootste mall van de oostkust, Potomac Mills outlet centre en Westfield montgomery shopping centre in Bethesda, Daarnaast is elk winkelgebied waar we (per ongeluk) door heen reden aangedaan. Iedereen had dan ook een vollere tas op de terugweg. Topper Frank moest zelfs een 2^e tas kopen om alles mee terug te kunnen nemen. In 1993 kochten we met z’n vieren 5 extra tassen, er is duidelijk geleerd in de afgelopen jaren ;-)

De gadgets:
Ik heb nog nooit een vakantie gehad waar zoveel gadgets mee waren. Zo hadden wij veel telefoons (met o.a. Blackberry, iPhone & Nokia N95), een luxe fototoestel met camera, de flip mino, de 9 inch sony laptop en de iPod's (we starten met één, Dennis, en eindigen met drie, Dennis, Frank & René. Voordeel was wel dar we dagelijks het blog konden bijwerken met tekst, foto & film.

Muziek:
Muzikaal gezien was ons favoriete radio station, 94WYSP, een absolute topper. Weinig geouwehoer en veel goede rock muziek maakten van deze zender onze grote favoriet en er werd luid mee geblèrd met ACDC, G&R, Metallica, Van Halen etc. etc. Daarnaast hebben we een muziek tent bezocht Madams organ in Washington DC. Een prima (blues) tent waar op onze avond gespeeld werd door Deb Callahan, goeie kroeg en goeie muziek!

Sport:
Net zoals in 1993 was de sportkeuze zeer beperkt. We konden alleen naar baseball maar genoten dan ook van de wedstrijd Baltimore Orioles vs de Texas Rangers in Camden Park.

Comics:
Waar wij in 1993 van comic shop naar comic uitgeverij wandeleden was het animo in 2009 veel lager. Er is een totaal van 3 comic shops bezocht en de aankopen waren minimaal. Fat Jack’s in Philly en Fantom Comics in DC waren aardig maar Aftertime in Alexandria was top.

Het was top en met name door Dennis, Frank & Simon! Dank jullie wel voor een onvergetelijke vakantie! Op naar de volgende keer!

The morning after

Zondag was een vermoeiende dag, de jetlag was wel degelijk aanwezig ondanks het tukje aan boord van het vliegtuig. Na thuiskomst koffer uitpakken, de eerste was draaien en een poging doen om niet in te storten. Een power nap van 2 uurtjes later was het instortingsgevaar geweken maar om nou te zeggen dat ik fit was ....

De avond stond in het teken van de zoveelste wanprestatie van Ajax en om een uur of 11 ging ik te bed. Het is nu maandag de 4e mei en ik voel me, wonder boven wonder, zeer fit. Hopelijk hebben het tukje aan boord van het vliegtuig en de power nap mij nu al over de jetlag heen geholpen maar dat moet nog blijken. Ik kijk in ieder geval terug op een zeer geslaagde trip met mijn matties ;-)

De vlucht naar Amsterdam

We stapten aan boord voor onze laatste vlucht, de US798, in een Boeing 768. Het was 18:30 plaatselijke tijd en dus 00:30 in Amsterdam. De vlucht zou ons 8 uur later gaan afleveren op Amsterdamse bodem. Het thuisfront was via telefoontjes en sms'jes op hoogte gehouden van de reis perikelen en werd nu verzekerd dat we op de afgesproken tijd zouden aankomen.

Na een snel geserveerde maaltijd (wederom kip of pasta) en een film gingen wij een poging doen om te gaan slapen zodat we bij aankomst zo min mogelijk jetlag zouden hebben. Iedereen ging langzaam onder zeil om enkele uurtjes te tukken, geholpen door het verduisteren van de cabine.

De "volgende ochtend" werden we weer wakker en versterkt door een ontbijtje, bestaande uit een apple danish en koffie werd de landing op schiphol ingezet. Dankzij een goede staartwind waren wij een uur eerder dan gepland weer thuis. Het thuisfront in de personen van Mirella met kids en Ans met kids was in no time ter plekke om iedereen weer thuis af te zetten.

De laatste periode van de terugreis

Door de crash actie van de piloot liepen we veel van de verloren tijd in en waren we keurig op tijd bij de gate in Philadelphia. Nog net voor we instapten kocht Dennis nog een Phillies cap en sloegen we een zak snoep in (mn M&M, Godiva en Three Muscateers) die ons door de reis terug moeten helpen. Vertek gaat precies als gepland en de piloot vertelt net dat we waarschijnlijk een uur voor schema aan gaan komen, want we hebben een strakke wind in de rug! Dat is toch goed nieuws, naar wij dachten!

Nu echt terug....of nog niet?

Na het bezoek aan Wayne (een onverwacht hoogtepunt) aten we een lekkere sandwich (op een plek waarde wifi het voor de computer het helaas niet deed) en daarna gingen we dan echt de terugreis inzetten. We reden zonder problemen naar de terugbrengplaats van Alamo en leverde daar de auto in. Met de bus dan terug naar Washington Ronald Reagan Airport. Liep allemaal zeer voorspoedig. Natuurlijk moest er op het vliegveld iets gekocht worden. Frank kocht een ringensoosje bij de Smitsonian winkel daar, Simon een puzzel en Dennis een oplader voor zijn IPhone/ IPod. Toen maar door de security en het vliegtuig in. Dat laatste bleek echter een probleem. We werden met een bus naar ons vliegtuig gereden, maar daar aangekomen maakte de bus rechtsomkeer en werden we weer terug gebracht. Wat bleek: de deur sloot niet goed en dat is toch vrij essentieel om te kunnen vertrekken. Dat was natuurlijk wel erg lastig, want de doomscenario’s van deze vlucht missen en dan ook niet op tijd zijn voor de vlucht vanuit Philadelphia naar Amsterdam kwamen snel op het netvlies. Er volgde een heel onduidelijke periode met hele slechte (lees: geen) communicatie van United Airlines, maar uiteindelijk werden de passagiers die intercontinentaal vlogen (waaronder wij) op de volgende United Airlines Expresse vlucht geplaats in een propellor vliegtuig. De piloot maakte veel tijd goed, want binnen een half uur waren we in “the city of Brotherly Love”.

Alexandria, part 2

Verder was er niet zo heel veel in Alexandria te doen. Het ziet er allemaal wel leuk uit, maar er zijn geen echte hoogtepunten en ook qua winkels valt het allemaal toch wat tegen. Dus na de haven bezocht te hebben en iemand “Alle menschen wirden brüder” op ongeveer 50 met water gevulde glazen te hebben horen spelen vonden we het welletjes en gingen we naar de reeds eerder gespotte comicshop.

Aftertime Comics

De naam van de winkel is Aftertime Comics (http://comicsdc.blogspot.com/2008/12/aftertime-comics-store.html). De eigenaar heet Wayne. En het was een flashback naar 1993. Ook toen vonden we een kleine (in oppervlakte) comiczaak, waar een heel enthousiaste eigenaar ons val alles aanraadde, maar ook echt inhoudelijk kennis had. Je kan het met hem eens of oneens zijn, maar dat het iemand is met liefde voor comics en dat graag wil delen is niet te ontkennen. En het werkt uiteraard aanstekelijk. Dus ja, er moest wel iets gekocht worden. Simon had een HC van Lone Ranger, Frank een Watchmen HC en Dennis pakte de Batman RIP HC mee en for old times sake de nieuwe nr 1 van Flash (waarin de terugkeer van Barry Allen ingeluid wordt). Grappig ook om te horen dat we als mensen die überhaupt comics lezen “geeks” zijn volgens Wayne. En dat als René zegt dat hij dat niet meer is, Wayne dat niet wil geloven. “You can’t take the geek out of the man, because if you had, you wouldn’t be here in my store!”.

In this video, you will hear the recommendations from Wayne for current comics and his all time favorites. If you are a comic reader or collector and you are in the Washington DC area, be sure to check out Wayne’s shop. HIGHLY RECOMMENDED!!!

We created a monster!!

Als iemand voor het begin van deze reis zou hebben moeten voorspellen wie het meest zou gaan kopen, dan denk ik dat veel van de stemmen op mij (Dennis) uitgekomen waren. Misschien dat dat qua budget uiteindelijk wel zo is (er zaten we dure horloges bij), maar qua aantallen en omvang hebben we een zeer onverwachte winnaar: de heer Frank Rikkers!! En wat nog verrassender is: hij begint nu zelf te vragen waar de winkels blijven en wanneer we weer wat tijd inruimen om GAP in te gaan! OH….MY…..GOD………..we created a monster shopaholic who’s on a shopping spree. Ook deze keer is Frank degene die als eerste de stoute schoenen aantrekt om de GAP te plunderen. Op de heenweg voor zichzelf en op de terugweg voor Cindy (dan toch wel weer erg lief dat hij aan zijn vrouw denkt, jammer dat bij nu pas haar maten weet, 90-60-90 gaf hij door). René was hier goede tweede met een paar T-Shirts.

Alexandria

Alexandria was snel gevonden. The place to be in Alexandria is King street. We parkeerder de auto op één van de vele parkeerplaatsen, helaas hadden we geen kleingeld genoeg voor de meter, dus we waagden het erop. Dat was jammer, want bij terugkomst vonden we een mooie prent op onze voorruit. 35 dollar achter de wagen, maar ja, wat geeft een boer om een aardappel
Standaard liep Dennis eerst de verkeerde kant op, dus kwamen we niet bij de Waterfront, maar bij het metro station (ook altijd leuk). Maar ook dit had zijn voordelen! Allereerst hadden we dit stukje dan in ieder geval gezien, ten tweede was er een Dunkin Donuts die Simon en Dennis dan toch maar eens moesten proberen (donuts ok, iced coffee volstrekt waardeloos) en als laatste kwamen we een comicshop tegen! Helaas gesloten, maar daar moesten we nog wel even naar terug later op de dag!

Vertrek uit het Hilton

Ontbijt en uitchecken verloopt bijzonder voorspoedig. Ontbijt is het beste wat we deze reis gehad hebben, op verzoek diverse soorten eieren gemaakt, wafels, sappen etc etc. Ook een bananen brood pudding, maar in het strijdgewoel wordt die vergeten! Check uit is geen probleem en als Frank de auto voorrijdt kunnen alle tassen erin en gaan we op weg naar onze laatste halte voor de terugvlucht: Alexandria.

Wel een kleine teleurstelling voor Simon. Hij had er zo op gehoopt Paris te ontmoeten, maar om de één of andere reden was die er deze keer niet. Helaas moet er dus gewacht worden op het maken van "One night in Paris, part 2".

Nog wat teksten

- De uitspraak van Napoleon: “ik kom naar huis, was je niet!”.
- It is beter to give than to recieve!!
- Delivering the moneyshot!
- Iedereen die het eens is, give me a "hell yeah!".

De laatste dag

Om 7 uur op zaterdag 2 mei was het dan weer zover. Inpakken (wat valt op: de tassen gaan gek genoeg veel moeilijker dicht dan op de heenweg, hoe kan dat nou??). Onze vakantie zat er weer op. Het was opstaan met gemengde gevoelens (in ieder geval voor Dennis, maar ik denk ook zeker voor Frank en Simon). We hebben weer een hele mooie week gehad en dan wil je natuurlijk eigenlijk nog wel even doorgaan. Maar aan de andere kant verlang je ook weer terug naar vrouw en kinderen die je een week niet gezien hebt (voor alle mannen waren ze nog nooit zo lang zonder hun kinderen geweest). Dus ik denk dat het zo goed is. We maken er nog een leuke dag van en dan op naar huis!

Stappen in Adams Morgan

We hadden een tip gekregen dat dé club om te bezoeken in Washington DC Madam’s Organ is. Dus daar togen we naartoe. Het was een korte taxirit, dus voor 10 dollar waren we op de plaats van bestemming. Leuke wijk, levendig (in ieder geval op vrijdag) en veel bars en clubs. Om binnen te komen was er 7 dollar cover charge, maar dat hadden we er (graag) voor over. Binnen gekomen was de band al begonnen met spelen. En ja, als je als Nederlander betaald hebt, dan zul je natuurlijk je geld eraf luistern ook!









Het was Deb Callahan (vrouw van middelbare leeftijd, http://www.debcallahanband.com/deb.html) die de longen uit haar lijf zong. En er was een hele goede saxofonist. Deels werden er eigen nummers gespeeld en voor een deel covers (m.n. Creedence Clearwater Revival was een favoriet). Het was redelijk druk, en dat leidde ertoe dat we een paar keer door de security gevraagd werden ons te verplaatsen. Simon ging nog wel een paar keer de discussie aan, maar uiteindelijk bleek dat een hopeloze zaak te zijn. Dus dan maar in de weg staan, het is niet anders (even Zen zijn, anders ga je er nog aanstoot aan nemen ook!). Frank spotte een dame in het publiek, die van ons de bijnaam krijg "de vrouw met de Edammertjes", een ieder mag raden wat daarmee bedoelt werd, maar er worden geen prijzen onder de goede antwoorden verloot!

We bleven tot ongeveer 12.00 uur, daarna vonden we het welletjes, want zaterdag was de dag van onze reis terug en dan moeten we wel een beetje fit zijn. Dus met zwaaien naar Deb en een foto net voor we naar buiten gingen namen we afscheid en werden we door een Afghaanse taxi chauffeur naar het Hilton gebracht.

Wandelen en een bioscoop in Georgetown

Na het eten liepen we door het Georgetown gebied. Veel leuke winkels, maar tot een aankoop kwam het niet. Daarna maar naar de bioscoop (die we de avond hiervoor dus ook al gezien hadden) en de kaarten ophalen, zodat die ook maar in the pocket waren. Totdat de film ging beginnen (X-Men Origins: Wolverine), hadden we nog wat tijd te doden, dus om in de sfeer te blijven gingen we naar “The Exorcist Steps”, dat is een trap die in de film een belangrijke rol speelde. Moest in ieder geval, want de rocky trap in Philadelphia hadden we gemist! Stijle trap, stelde niet veel voor, maar ja, het was een Duivels dilemma wat we anders hadden moeten doen. Daarna terug, eerst een Sundae met caramel en nootjes eteñ en op naar de film. Precies om 17.00 uur ging het licht uit en precies om 17.15 uur viel René in slaap. De film kon hem niet boeien (terwijl ongeveer overal ontploffingen en kogels te horen waren (even een power nap, dat is een gave!). René verliet de zaal om aan de haven te vertoeven, terwijl het jonge spul de film af bleef kijken.

Na de film

Nadat de film afgelopen was vonden we René snel terug en deden nog even een rondje winkelcentrum in georgetown. Frank kocht een fijne tas (de spullen pasten niet meer in de tas die hij meegenomen had) en Simon wist in een pas geopende feestwinkel de hand te leggen op 2 ninja kostuums voor Sam en Max. Daarna snel naar het hotel voor een hele korte opfrisbeurt en daarna naar het Indiase restaurant. Eten daar was ok, niet super, maar wel zijn geld waard. En na nog even een korte stop bij het hotel om jassen e.d. weg te brengen, vertrokken we naar het klapstuk van de avond: Adams Morgan.

Lunch in georgetown

We begonnen met een lunch bij Wisey’s. Daar kon je het studentengehalte zienderogen omhoog zien vliegen. Heerlijke broodjes, goede koffie en een prima smoothie. En een geweldige opmerking. Om het huis te complimenteren zei Dennis: “It smells great in here”, waarop de serveerster (nog met beugel) de klassieke opmerking maakte: “Yes, that’s me!!”. Lachen, gieren, brullen! En bezorgde haar een tip van 5 dollar!

Georgetown, here we come!

Na deze aankopen reden we richting bioscoop om de kaarten op te halen. Maar we kwamen erachter dat we toen in het echte Georgetown terecht waren gekomen (overigens kwamen we er later achter dat we bij de eerdere poging donderdagavond op minder dan 500 meter van de betreffende plek gestrand waren, maar dat terzijde J). Met een parkeer manoeuvre die zijn weerga niet kende, zette Frank de auto strak weg en konden we Georgetown wat beter gaan verkennen.

Comics en speelgoed

Na onze planningssessie van de ochtend gingen we op weg naar Wisconsin Avenue. Dat ligt tegen Georgetown aan. Het eerste bezoek was aan Fantom Comics. Dat was een shop waar we al twee keer langs gekomen waren, maar waar de designated driver (René) plankgas voorbij reed. Leuk winkeltje, er werden ook een aantal aankopen gedaan. Zo kocht René een Guardians of the Galaxy en een Thor hardcover (gewoon, omdat het kon). Simon liet zich inspireren en pakte zonder aarzeling ook een Guardians of the Galaxy mee. Frank kocht een mooi boek voor Cindy.
Daarna naar Sullivan’s Toys (waren we ook al langsgereden, maar toen nog niet geregistreerd). Eindelijk kon daar voor de kinderen van Simon en Dennis een flinke slag geslagen worden. Zowel Simon als Dennis kochten kostuums en Cars voor hun kinderen. Oh ja, en Dennis nam het cadeau voor Daan mee, pleisters van Mario!

Simon ziet er ERG jong uit!

Nog een nastootje van gisteren. Bij de Hooters wilden de mannen (ex Dennis natuurlijk) een biertje drinken. Echter, als je dat doet, moet je altijd een ID laten zien. Zo ook Simon, die het niet kan geloven. Maar ja, hij moest er wel AAN geloven, anders was er geen booze. Dat leidde tot de volgende opname! Ik zou het erg complimenteus vinden, als men dacht dat ik er nog uit zou zien als iemand onder de 21 jaar!

Blog bijwerken in een boekhandel(tje)

Kennelijk kun je ook eten in een boekhandel. Luisterend naar de creatieve naam: The Newsroom. Op dit moment werk ik het blog bij aan een brik tafeltje tussen de magazines. Er is koffie en er zijn muffins en bagles. En Frank kijkt alle magazines na!

We staan wat later op

Vandaag werd er zomaar eens geslapen op 7 uur. Tenminste toen, werd Dennis wakker om zich eens goed op te frissen, want na een nacht slapen om de hoofdpijn te verdrijven, bleef er nog wel wat wol in de kop achter. Inmiddels is Frank ook al helemaal klaar en leest het magazine met “things to do in Washington” om het programma voor vandaag wat explicieter te maken. Simon is aan het douchen en René is aan het slapen J. We hebben nog anderhalve dag en we willen er wel het uiterste uithalen! Morgen wordt het in ieder geval Alexandria, want dat ligt goed in de buurt van het vliegveld. Maar vandaag is het iets lastiger, omdat ook een aantal zaken die op de planning stonden inmiddels al gedaan zijn of we niet meer in die wijken gaan komen. Er ligt wel een verzoek: X-Men Origins Wolverine, op de première bekijken.

Toch maar een bar in…..maar niet zo lang

Om ons niet te laten kennen gingen we toch maar de bar in “The Horseshoe” waar de chauffeur ons afgezet had. Dennis had inmiddels een flinke hoofdpijn opgelopen en taaide al snel af (rond een uur of half elf), om dat weg te slapen. Frank, Simon en René bleven nog een uurtje, en speelden onder andere een paar potjes pool. Daarna gingen ook zij terug naar het Hitlon, waarbij Frank zag dat René er een goede conditie op nahield, want hij had goed de pas erin! Frank ging nog even wat lezen in de lobby, waarbij hij nog even door de Security aangesproken werd (gelukkig geen inwendig onderzoek naar drugs), maar na het laten zien van het boek dat hij ECHT ging lezen, was men erg behulpzaam. In de bar probeerde hij nog een biertje te vatten, maar dat duurde wat te lang (een relatief begrip natuurlijk J) en daarna zocht ook hij zijn bed op.

Georgetown

Na wat rusten (en een power nap van ruim een uur voor René), besloot het team om de avond door te brengen in Georgetown. Dat was ons door ongeveer iedereen aangeraden, dus dat moest een toppertje zijn. Na een korte taxirit kwamen we aan. Wat direct opviel was de mooie fontein en dat het heel erg klein was waar de chauffeur ons naartoe gebracht had. We aten bij “Tony & Joe Seafood restaurant”. Diner was prima, en René en Frank durfden het aan om een stuk van Flipper te eten (nou ja, het was rivier dolfijn, but you get the point). En toen dan maar naar de bars. Maar dat bleek een lastige te zijn, want dat waren er maar drie. Dat kan toch niet waar zijn. Flink wat rondgevraagd, maar er kwam niet een eenduidig antwoord van “ga twee keer links en drie keer rechts en je bent bij de gezellligheid”. Dus probeerden we een taxi om ons naar de gezellige bars van Georgetown te krijgen. En even later stonden we (na een taxi rit met een chagerijnige chauffeur en een veel te warme auto, waar we misselijk in werden) op……Conneticut avenue, op ongeveer 15 minuten lopen van ons hotel!!!! Aaaaaarrrggghhhhhhh………………….

Bedrukte Koninginnedag

Hoewel we probeerden een beetje de spirit van Koninginnedag erin te krijgen, was dat toch wel moeilijk zonder al het Oranje, de vrijmark en de gekte om je heen. En toen we in de Radio Shack ook nog te horen kregen dat een waanzinnige met een auto op de bus van de Koninklijke familie in wilde rijden en daarmee 5 mensen doodde en 12 ernstig verwondde, was het natuurlijk helemaal hiermee gedaan. Bizar om zoiets wat thuis gebeurd zo breed uitgemeten op CNN te kunnen zien.

Toch nog een iPod

Om een uur of vier verlieten we de Hooters. Aangezien we wat minder tijd in the Washington Mall hadden besteed dan origineel gepland, hadden we nu wat tijd om handen, maar slechts een beperkte voorbereidingstijd. Idee van Frank was om een bioscoopje te pakken, maar teleur, deze bleek nog dicht te zijn. Wat slenterend door de wij bedachten we dat iedereen eigenlijk wel lamme poten had en dat we gewoon lekker naar het hotel zouden moeten gaan om wat uit te rusten. Zo gezegd, zo gedaan, maar onderweg kwamen we nog een Radio Shack tegen. En daar besloot René toch nog een iPod Classic te kopen. Voor het luttele bedrag van 250 dollar was hij het mannetje en nam hij de iPod breed glimlachend mee naar huis. De benodigde cradle bleef achter, en een oplader bleek niet te vinden, dus die zullen er in Nederland bij moeten komen.

De reden voor Hooters

Er is eigenlijk maar 1 reden om naar Hooters te gaan. Ja hoor, ze hebben er gratis WIFI verbinidng!

Een kleine teleurstelling...maar uiteindelijk toch wel leuk

Vanuit de metro liepen we naar het Hardrock Café waar René een onderdeel van de shoppinglist af wist te halen, namelijk de Hardrock Cap. Daarna liepen we langs het Ford Museum, waar Abraham Lincoln werd neergeschoten, daar stond een flinke rij en aangezien we onze portie cultuur wel weer hadden gehad lieten we die maar even links liggen.

Lunch....tja....wat zullen we doen? Lopen we toch zomaar tegen een Hooters op :-). Deze keer wel een kleine teleurstelling. Hoewel gastvrouw Ashley erg haar best doet, is het toch niet te vergelijken met Richmond en Woodbridge. Tja, soms is het even niet anders. De burger smaakte goed, maar als dat het eerste is dat in je opkomt als je een Hooters hebt bezocht, dan lees je de Playboy zeker ook voor de artikelen!

Shopping

Inmiddels is de shopping list aangepast, alle gescorede artikelen zijn verwijderd dus mensen die bstellingen hadden geplaatst kunnen controleren of deze inmiddels in de wereldberoemde pocket zijn.

The Washington mall

Deze keer geen shopping mall maar de national mall. Het gedeelte van Washington DC waar alle museau op een langgerekt stuk zitten met daarvoor een eerste stuk met monumenten.

De ochtend was beter dan gisteren, nog steeds geen hoge temperaturen (17 graden) maar er was geen regen (het is nu 4 uur en nog steeds droog). Aangezien het dagprogramma uit veel lopen bestond was dit goed!

Als eerste een tochtje naar de starbucks om gezond te ontbijten, koffie met sandwiches (echte met groen voer en tonijn i.p.v. vermomde hamburgers). Daarna een kort loopje naar de metro om naar de Washington mall te vertrekken. De metro in DC is groot, schoon en reclamevrij, kortom een topper vergeleken met steden als New York en Londen.

Na een kort ritje kwamen we bij de start van de tocht, het Abraham Lincoln momument. René werd direct geinterviewd door een kudde schoolkinderen die op een field trip waren. Op de vraag wat vind je hiervan kwam er direct het woord Impressive uit en dat was het ook. Zelf vonden de schoolmeiden het echt "boring" en konden inet geloven dat we op een vakantie hiernaartoe waren gekomen. Volgende highlights bestonden uit de reflecting pool (Forest Gump), het WWII memorial, het Witte Huis, het Washington monument en Capitol Hill. Het enige bezochte museum was de botanische tuin wat bij Dennis de volgende opmerking ontlokte "Wie mij bij de start van de vakantie had verteld dat we een botanische tuin gingen bezioeken had ik een leugenaar genoemd".

Daarna werd de metro wederom genomen naar Ford's theatre (de plek waar Lincoln neergeschoten werd, het hard rock cafe en Chinatown.

Koninginnedag

Vandaag is het het feest van Juliana en Beatrix. Daar merken we hier in de USA niks van. Wel een beetje raar, want dit is de eerste Koninginnedag die ik in 39 jaar niet in Nederland ben en dit feest mis (vorig jaar viel Jeroen nog uit de draaimolen).
Simon is vanochtend toch gaan lopen, alleen deze keer niet op een loopband, maar echt in de Streets of Washington DC. Dapper! Straks eens kijken wat de agenda van vandaag wordt (waarschijnlijk het programma dat gepland stond voor gisteren, dus richting White House), hangt ook een beetje van het weer af. Nu is het droog. Ik stel mijzelf tot doel: toch een bepaalde vorm van het vieren Koninginnedag vieren vandaag voor elkaar te krijgen. Misschien in Georgetown of China Town?

De terugweg

Kort samengevat: niks spannends. Foutloos teruggereden door de top chauffeur van de dag. In het hotel werden de aankopen nog even bekeken en uitgepakt en daar waar mogelijk weer ingepakt. Om 01.00 uur ging het licht uit.

Conversatie van de dag

Gedaan in Hooters Woodbridge:
- Have you got some Dutch in you?
- No, sorry.
- You want some?

Hooters, deja 2

We zaten dus om 9.15 uur in de auto. Terug rijden naar het hotel was waarschijnlijk iets van een uur en dan zouden we waarschijnlijk pas om 10.30 aan tafel zitten. Niet echt goed voor de spijsvertering. Maar ik geloof niet in toeval, dus er moet een ingreep van de Here Jezus zijn geweest, want toen we net op het punt stonden om richting snelweg te gaan rijden zagen we een bekend bord: HOOTERS Woodbridge! En omdat we toch moesten eten streken we daar maar neer.

Laten we eerlijk wezen: het is geen Ron Blaauw, Bockedoorns of Vermeer en ook geen Foco de Chao, maar het kan er wel bijzonder gezellig zijn. Met de Phillies op de achtergrond hadden we deze keer Mexicaans (Frank en Dennis), een stuk vis (René) en voor de verandering een burger (Simon). Deze keer was de gastvrouw Angelina, die het niet erg druk had vanavond. Zij “liep” in het niet-rokers gedeelte. Jazeker, in de USA mag er dus in de horeca nog gerookt worden en aangezien iedereen daar wilde zitten op een paar malloten uit Nederland na, stond het meisje met haar ziel onder haar arm. Dat konden we niet laten gebeuren, dus maakten we er een klein feest van! Dat werd erg gewaardeerd (of men kon het heel goed spelen), wat aan het eind van de dag tot een groepsknuffel leidde. Om de avond in stijl af te sluiten kocht Simon nog een HOOTERS t-shirt voor Jennifer.

En dat de meiden er zin in hadden, is te zien in bijgaande video!

Potomac Mills

Omdat het programma dus omgegooid was, kwamen we nu bij de outlet mall Potomac Mills. Deze ligt op ongeveer drie kwartier van Washington in het pittoreske Woodbridge. Zonder veel ideeën, maar met wat tijd om handen gingen we het winkelcentrum in, maar daar gebeurden echt hele rare dingen!!

Zo kwamen we bij de Tommy Hillfiger terecht en daar kocht René een paar polo’s (jammer dat hij er niet direct 1 aantrok om zijn groene Lacoste om te wisselen die onder de koffie zat J). Maar veel verrassender: ook Simon ging aan de polo. En nog verrassender (Frank viel zelfs om!): het werd een roze. Staat hem bijzonder goed, Simon maakt zich alleen zorgen of hij nog wel bij Mirella het huis hiermee in mag. Om de garderobe compleet te maken raakte Simon werderom voor een koopje (25 dollar) aan een kek jeans jasje bij GAP. Samen met een bij Dockers gekochte zonnenbril kon hij er helemaal tegenaan deze zomer. Frank ging overigens ook aan de zonnebril, en had bij Levi’s/ Dockers ook nog twee hoodies. De Levi’s deed het goed overigens, ook Dennis en René deden daar een duit in het zakje.

Maar het feest was nog niet op. In de Disney winkel was het feest voor Frank, want hij kon voor een scherpe prijs verkleed spullen voor zijn dames op de kop tikken. René bezocht met succes nog de Nike winkel. En zoals echt iedereen weet: de doppen van een iPod zijn natuurlijk niks, dus bij de plaatselijke Radio Shack investeerde Frank nog wat dollars om zijn oren te redden door een nieuwe koptelefoon te kopen.

Hoewel eerst gedacht dat Pomotac Mills redelijk klein was, bleek dat toch niet waar te zijn. Dus aan het eind van de avond kwamen we nog in de tijdproblemen. Dennis splitste zich af om een cadeau voor Ans te kopen, terwijl Simon zich liet masseren o.a. vanwege pijn in zijn been. Om 9 uur sloot de boel en stonden we plotseling buiten!

Nieuwe kennissen

Het is altijd leuk om tijdens een reis nieuwe kennissen te maken, ook al is het maar voor kort. Zo kwamen wij in de HOOTERS twee mannen tegen, waarvan er één te typeren was als prototype Redneck. Uitkijken geblazen dus, want dat zijn linke gasten (trailer park thrash)! dat weet iedereen. Op één of andere manier raakten we echter in gesprek (waar zal dat in de HOOTERS nu over gegaan zijn? J), en het bleken aardige peren te zijn die in de stockcars en Nascars zaten. Na een gesprek met hen en het afzinken van onze lunch gingen we weer op pad. Richting hotel, maar nog wel met één geplande tussenstop.

Hooters deja vu

Voor het eten moesten we nog een plek zoeken. En je weet hoe dat gaat met de gastronomen op deze reis. Uiteindelijk gaat alles om de smaak. Hoe zaken eruit zien en dergelijke en hoe de service is, dat maakt niet uit. Dus dan is er eigenlijk maar één plek waar je uit kunt komen: HOOTERS!!!! Tja, en wat dan nog helemaal de doorslag gaf: er was gratis WiFi en aangezien die bij het Hilton niet op gang gebracht kon worden, was dit een uitstekende plek om het blog eens goed bij te werken. Een aanrader, die Hooters in Richmond!

Onze gastvrouw van de middag was Pam (hoog geblondeerd en verder was ook niet alles even echt aan haar, werd uit betrouwbare bron gemeld). Een echte southern belle (of was het nou white trash?). Had zo in “the dukes of Hazard” mee kunnen spelen. Ze noemde mij zelfs “honey” (snik). Verder een aardige meid, die alles keurig netjes uitserveerde en je kon er nog een gesprek mee hebben als je zinnen met meer dan 5 woorden gebruikte.

Richmond

In Richmond waren er met name wat historische dingen te zien. Museums mbt de burgeroorlog met name en oude gebouwen uit de burgeroorlog. We konden "semi legaal" parkeren, omdat een parkeerwacht een oogje toekneep. Ja, dat gebeurt nou nooit in Amsterdam, dan word je gelijk geschoffeerd en krijg je een extra boete.

Geen hele speciale zaken te melden, anders dan dat het weer een gezellig bezoek was. Oh ja, Dennis kocht nog een boek over de burgeroorlog. Nu kijken wanneer hij tijd heeft om het te lezen!

Regen

Voor het eerst deze reis: regen. En niet een beetje ook. Er is in ieder geval een run op de taxi's. In het Hilton stonden er meer dan 100 mensen rustig te wachten. Zou in Nederland niet gebeuren, dan zouden ze elkaar echt de hersen inslaan!

Flexibiliteit is out middle name, dus het programma dat we hadden om vandaag te doen (het witte huis en wat monumenten) zetten we om en gaan naar Richmond in het wat diepere Zuiden en de voormalige hoofdstad van de Confederance. We gingen met de auto, bij het uitparkeren behoudde Simon en Dennis onze chauffeur Frank van het torpederen van een betonnen paal in de linker voorkant van de auto!

Een tocht van 2 uur met een tussenstop bij Denny's, met de smerigste koffie in de hele USA (volgens kenners als Simon en René).

Een tegenvaller

Wederom om half zeven gingen Frank, Simon en Dennis naar de sportschool, deze keer in het Hilton. Dat was een grote tegenvaller! Het zwembad (waar Frank nog speciaal een zwembroek voor had gekocht), bleek niet open te zijn agv de verbouwing. En een work out doen kost 10 dollar per persoon, dus dat was een no, no. Teleurgesteld gingen de helden nar huis.

Bier

Waar vroeger in de states Bud de king of beers was gevolgd door merken als Miller en Coors is er de afgelopen jaren hel wat veranderd in de states op biergebied. De micro breweries zijn als paddestoelen uit de grond geschoten en overla zijn aparte biertjes van de tap te krijgen. Niet allen Samuel Adams maar vele andere merken. Hoogtepunt tot nu toe is wel Blue Moon, een witbier achtig iets dat geserveerd word met een partje sinasappel aan het glas. Favoriet is toch wel de Yingling van een kleine brouwerij uit Philly!

Washington DC

Na dit alles werd het toch tijd om in het hotel in te checken. Het hotel is bezig met en mega renovatie project van 140 miljoen dollar dus niet alles was tip top. Aan de min kant was het zwembad gesloten en deed de wifi het niet zodat we zonder internet zaten (shit!!!!!!!!)

's Avonds de deur uit op zoek naar een restaurant en het werd een mooi Italiaans restauarantje met onze waiter Dennis (geen familie). Het weer was nog prima, dus gelukkig konden we nog buiten eten. Op zijn advies deelden wij een pizza, salade en namen allen een hoofdgerecht. Om half 12, met de buikjes vol, werd de hotelkamer opgezocht.

Bethedsda

De volgende shop actie vond hier plaats, met name omdat er een apple store was. Helaas was deze gesloten dus René kocht zijn i-pod niet. Ter compensatuie kocht Frank wel een i-pod bij de radio shack en staat hij nu op kop in het kleding klassement. Andere aankopen waren oa twee zwarte t-shirts voor Ans (daar ga je speciaal voor Washington natuurlijk!) en een T-Shirt voor Daan. Simon vond een mooie jas (geluk, want hij hing ook nog eens mooi op het 50% off rek, dus dat was een koopje).

Nieuwe kreet

Er is een nieuwe vakantie kreet geboren, naasr de eerder genoemde staat nui ook "Elke dag leer je wat" hoog genoteerd.

En vooruit, er mag er nog één bij: "Daar voel je niks van!".

Arlington

Het Hilton hotel bleek nog geen schone kamer te hebben dus gaven we onze bagage af (met een ruime tip voor de concierge) en vertrokken naar de eerste stop van de hoofdstad van Amerika. Dit werd Arlingron National Cemetry. Na wat verkeerde afslagen kwamen we uiteindelijk op de plaats van bestemming. Deze indrukwekkende militaire begraafplaats is erg groot, er liggen alleen militairen en hun familie leden begraven. Per week vinden er zo'n 100 nieuwe begrafenissen plaats.

We bezochten het graf van JF Kenndy met de eeuwige vlam die daar brand, het huis van Robert E. Lee (generaal uit de burgeroorlog en naamgever van de auto van de Dukes of Hazard) en het graf van de onbekende soldaat. Hier vond net de wisseling van de wacht plaats, die wij dan ook moeiteloos meepikten. Frank deed een aparte uitstap naar het Nederlandse cariljon en het beeld over Iwo Jima. Na een bezoekje aan het museum bij de tombe, waar ook drie nederlandse bijdragen liggen was het tijd voor de volgende activiteit: Shoppen!

Adieu Baltimore!

Na een uitgebreid ontbijt in het hotel onder de begeleiding van onze ontbijt kelner Igor (redelijk gelijkend op Serge uit Beverly Hills Cop I) konden we gesterkt aan de reis naar DC beginnen. En gesterkt waren we zeker, naast een prima farmer's omelet bestond het ontbijt, voor de liefhebber, uit waffles, vers sap, scrambled eggs, bagles, fruit en uiteraard koffie! Ondanks de waarschuwingen bleek er weining file te staan en waren we met en uurtje gearriveerd in het Hilton in Washington DC.

Sporten en zwemmen

Om 6 uur 's ochtends weer strak naar de sportschool voor Simon en Dennis. Om 7 uur in het zwembad en ja hoor, de badmeesteres (je kan er maar beelden bijkrijgen, maar ze liep niet in Latex en zwart leer), was nog steeds een chagerijn. Maar ja, je weet niet wat voor tegenslag er in haar leven zich al voltrokken heeft.

Eten

'Avonds eten bij Sushi San. Japans en Thai's. Eten was redelijk (maar zeker de sushi was niet superieur, een beetje erg saai zeg maar), en de bediening ronduit slecht. Jammer, gemiste kans en weinig fooi. 's Avonds nog naar de Ierse Bar Tir Na Nog, maar het is duidelijk: maandag is niet de stapavond in Downtown Baltimore. Dus Na een rekening van 56 dollar (waarvan 42 dollar Baily's voor Simon :-)) en een laatste drankje in de hotel bar, was het time to call it a day. Morgen is het afreizen naar Washington, schijnt altijd file te zijn.

De uitspraken tot nu toe....

- Gewoon: omdat het kan (vrij naar geenstijl.nl)!
- As long as you like it and it doesn't hurt anybody else.....just do it!
- Oh..........My................GOD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Winkelen in Baltimore

Het winkelen i Baltimore, tja wat zal ik erover zeggen. Laten we het erop houden dat je er geen Chanel, Prade en Louis Vutton gaat vinden. We kochten wel een paar leuke dingen, zoals een Baltimore Orioles t-shirt, shirts voor de kinderen van Frank en Dennis en Frank en René kochten de fashion statement van enkel sokjes.

Het hoogtepunt was een aankoop bij Fudge & Fun. Een winkel waar soul samen ging met het maken van verse fudge. Hartstikke leuk om te zien en superaardige mensen! Bij de Barnes & Noble kocht Frank nog 6 boeken, dus de reis naar Nederland kan hij in ieder geval even voort. En Simon kocht koxen voor Mirella en ook nog een cadeau voor moederdag (hoppa, check in the box, handjes boven tafel en STIFT!). Verder was het wel gezellig, maar meer van terras naar terras en weinig echte dingen om te zien.

Bezoek Inner Harbor

De dinsdag stond in het teken van een trip door Baltimore. Na een ontbijt bij de coffeeshop naast het hotel (en een goed gesprek met de dame achter de counter over de voor- en nadelen van de Blackberry Curve vs Blackberry 8800 vs Iphone) vertrokken we naar hét gebied van Baltimore, Inner Harbor. We gingen met de water taxi om een aantal hotspots aan te doen. Na verloop van tijd bleek "hotspots" letterlijk genomen te moeten worden, want het was 35 graden. Maar verder was er eerlijk gezegd niet zo heel veel te zien. Broadway bleek nog helemaal dicht te zitten (en veel vergane glorie was het ook). Dus na een biertje (met de naam arrogant bastard) en 3 diet cokes was het op naar Fort McHenry (waar de invasie van de Engelsen tegengehouden werd en het lied "Start Spangeled Banner werd geschreven).

Daarna maar weer terug naar de landingsplaats. Lunch ging deze keer niet bij Hooters :-(, maar het werd de Subway. Lekkere broodjes, maar

ja, je mist toch iets!

En ja hoor, daar zijn we weer!

Hatsikidee, het was half zes en we waren weer wakker (nou ja, 3 van de 4 dan). Dus maar weer naar beneden voor de sportschool. Simon voor een 3 mijl run en Frank en Dennis gingen een zwaar parcours van een half uur fietsen. Daarna een lekker duikje in het water en daar zagen we echt de meest chagerijnige pool dame ooit, kon gene lachje af, alleen als ze met haar vriendje aan het bellen was. En dat terwijl wij zulke aardige jongens zijn!

De hotel bar

Op de terugweg van het hotel kwamen we langs nachtclub "The Goddess". Mensen van bedenkelijk allooi probeerden ons naar binnen te trekken met teksten als "no cover charge" en "best girls in Baltimore are in here". Maar alleen aan de buitenkant gezien wilde je hier al niet naar binnen (nou vooruit, alleen voor een sneak peak dan :-)).

Uiteindelijk gingen we naar de hotelbar, Frank achterlatend in de hotel kamer kijkend naar de WSOP 2008 finale. In de bar was een mini feestje aan de gang van een aantal mensen die spullen voor dierenartsen verkopen. Laten we zeggen dat account managers in de USA net zo veel kunnen drinken als in Nederland! Van de barman een aantal gouden tips voor de dag van morgen, nl gewoon de dag met de watertaxi doorbrengen. Gaan we zeker doen!

Fogo de Chao

Na de Orioles de Rangers uiteindelijk genadeloos te hebben zien afwerken, was het inderdaad even uitrusten (want het was erg warm vandaag 34 graden Celsius). In het hotel gingen Simon en Dennis even op onderzoek uit en vonden de gym, het zwembad, de sauna (waar je alleen met je zwemkleren in mag, overigens...) en de koffie corner die natuurlijk direct uitgeprobeerd moest worden (goede blackberry muffins!).

Daarna een lekkere wandeling naar het Inner Harbor District voor een diner bij Fogo de Chao. Fijn reastaurant, behalve als je vegetariër bent (hoewel ook de salad bar wel goed was). Concept is simpel en aansprekend voor Nederlanders: je kunt zoveel eten als je wilt. Maar anders dan bij veel van dit soort tenten, was het eten hier nu wel degelijk van uitstekende kwaliteit. Het vlees wordt aan je tafel afgesneden, net nadat het in de keuken geroosterd of gegrilled is. Je regelt zelf hoeveel of hoe snel je wilt eten met een bordje wat je op twee kleuren kan leggen. Groen (ik wil meer) en rood (ik heb genoeg, jaja, je raadt het niet!). Aan het eind natuurlijk een dessert, mn een echte NYC Cheesecake en voor de liefhebbers een redelijke creme brullee (aardig, maar zeker niet top). Goed gevuld verlieten we het restaurant om terug te wandelen naar het Holiday Inn.

De match

Het was inderdaad nog geen 5 minuten lopen naar het stadion en na wat kort geharrewar werd de plek gevonden waar we onze tickets konden ophalen. Het stadion was zeer indrukwekkend te noemen en we liepen relaxed naar binnen om alles eens goed te bekijken. Uiteraard moest er een doggie gescored worden alvoor we onze plekken opzochten.

De wedstrijd was genieten, na eem 1-0 voorsprong voor de Orioles kwamen de Texas Rangers al snel op voorsprong. 2 ijzersterke inninge (de 5e en de 6e) brachten de Oreoles echter op een niet meer in te halen voorsprong. Eindstand Baltimore Orioles - Texas Rangers 8-5. Na afloop moest er uiteraard even wat gekocht worden en Dennis & René waren als snel elk een cap rijker. Eventjes opladen in het hotel (zwembad) om de diner activiteit in te kunnen gaan zetten.

Baltimore

Na een rustige trip (geen file's zoals de dag ervoor) kwamen we aan in Baltimore. Een gezellige trip met veel meezingers op ons inmiddels al favoriete radiostation, WYSP9 (""The rock you grew up with). Terug te vinden en live te beluisteren via http://www.94wysp.com/.

Dankzij onze Tom Tom was het hotel (Holiday Inn) snel gevonden en bleek het stadion van de Orioles op de bekende steenworp van het hotel te liggen. Vlot incheken en een korte inspectie van de kamer (beter dan ons vorig hotel) later was het al tijd om naar het stadion te vertrekken.

Paniek in het hotel

De ochtend begon zeer enerverend. Nadat de vroege opstaanders terug kwamen op de kamer (met koffie voor René!!!) en het gezelschap ging douchen en opruimen als voorbereiding voor de reis ging opeens het alarm. Onder het geloei van sirene's ging een bandje lopen met als tekst. Verlaat onmiddelijk het hotel, neem niets mee en gebruik geen liften! Elkaar wat wezenloos aanstarend besloten we toch maar te doen wat gevraagd werd en namen we de noodtrap naar de begane grond. Onderweg zagen we veel medegasten ons vragend aanstaren maar iedereen ging braaf naar beneden.

Eenmaal beneden zagen we wel een brandweer wagen, maar het was allemaal erg rustig. Naar de ingang van het hotel teruglopend zagen we de mensen weer naar binnen gaan. Bij navraag bleek er buiten een klein probleempje te zijn maar was alles erg overdreven. Na het personeel bedankt te hebben voor de ochtend exercitie gingen we terug naar de kamer om te pakken voor de reis naar Baltimore.

Weer vroeg wakker!

Nadat 3/4 van onze groep gisteren om hal elf voor de TV in de bar van het hotel in slaap viel (ik was de enige overgebleven held), was ook 3/4 van de groep (deze keer was René de achterblijver) om zes uur strak wakker vanochtend (26 april). Dus er maar uit om de blog bij te werken, maar de echte superman vanochtend was Simon, die op de loopband er even strak een run van 3 mijl uitperste. Respect!!!!

Straks naar een ontbijt zoeken en dan op weg naar Baltimore!

Een bed

De bedden op de kamer zijn inet echt heel ruim, zoals eerder gezegd. Gelukkig kwam ik op de gang een opklapbed tegen. Zonder aarzeling werd deze geconfisceerd en binnen gezet, zodat René een eigen bed had om op te slapen! Er loopt nog steeds een schoonmaakster in het Crowne PLaze rond die naar dit bed op zoek is!!

HOOTERS!!!!!!

Op aandringen van Frank en Simon moest er gegeten worden in het favoriete restaurant van Al Bundy. Ondergetekende wilde echt niet, maar werd volledig overruled. Uiteraard gingen we voor de hamburgers (maar ja, wij lezen de Playboy ook voor de artikelen).

Serieus gezegd: eten viel echt niet tegen, ook de deserts waren ok. En ja, voor die paar dollar extra, heb je wel een avond entertainment. En daar doen we het toch voor! Echt heel speciaal is wel te zien dat de meiden die daar werken echt getrained worden om dom te doen (dat schijnen sommigen mannen leuk te vinden), maar hoe je het wend of keert, de serveersters die ons hielpen zouden ook echt niet hoog in de IQ test scoren ( beetje Bonnie St Clair niveau).

King of Prussia Mall

Na een barre tocht gingen wa naar de King of Prussia Mall. Er was een gigantische file, omdat er een ongeluk gebeurd was. Maar toen we er aankwamen viel in ieder geval één ding op: het is a huge motherf%$^cker!

We hebben flink wat gewinkeld, gaat te ver om dat allemaal op te noemen. Er was in ieder geval een mooie lego winkel, waar men Indiana Jones heeft nagebouwd, zoals op de foto hiernaast te zien is. Aankoop hier: twee Ferrari auto's met Raikonnen en Massa.


Er wordt overigens geadverteerd met "hele dure winkels". Die zijn er ook, maar dan zijn ze wel heel erg klein. De Louis Vuton en Hermés bijvoorbeeld zijn nog geen 30 m2, dus dat is naar binnen en weer weg. Het is niet anders.

Aankopen van de dag:
- Roze Nintendo DS;
- Twee Barbies voor de meiden van Frank;
- De Ferrari Lego dus;
- Een pet voor Simon (a la AC/DC);
- American Football van Simon;
- Boek voor Frank z'n Cindy;
- Melatonine (3mg en 5mg);
- Koptelefoon voor iPod;
- En Simon kreeg een rugmassage (door de enige oude Chinese vrouw die daar rondliep)!

Daarna: op naar het diner en dat was bij.........

De opmerking van de dag

In de lift met de roeisters, gaat iemand met een natte tas tegen ons aanstaan. Vervolgens ontspint zich de volgende discussie:

Dennis: "Damn, you're wet"
Roeister: "Oh sorry.....excuse me!"
Dennis: "The bag I mean!".

Lunch

Het blijkt toch een terugkerend thema te zijn deze vakantie (en waarschijnlijk blijft het dat wel): eten! Soms moet je de lokale geneugten proeven, ook al ziet het er niet direct aantrekkelijk uit. Op aanraden van velen gingen we naar Sonny's Famous Steaks (0p Market tussen 3th & 4th), om daar de Phillie Cheese Steak te eten, omdat ze daar nog met echte kaas gemaakt worden. Ze waren geweldig! Hoewel sommige het vergeleken met een gewoon broodje warm vlees, vond ik hem helemaal lekker en zou er zeker nog een keer voor terug komen (als ik in de buurt zou zijn :-)).

Independence Hall

Tijdens het ontbijt kwam er een gouden tip van de receptie van het Crowne Plaza hotel: parkeer de auto bij een nabij gelegen station en neem vervolgens de metro naar het centrum. Dat bleek een heel goed idee. We waren met enkele minuten bij het station en even later op de hoek van Market Street & 8th Street, waar Indepence Hall gevestigd is. Hier zijn twee zaken te bezichtigen: de locatie waar de Declaration of Indepence opgesteld en getekend werd (een landmark in westerse democratie) en de Liberty Bell.

Deze sites worden gerund door de US Rangers, die zowel bewaking als toelichting verzorgen. Doen ze goed, wel jammer dat je echt overal waar je naar binnen wilt je alles weer uit je tas moet halen, maar ja, "it's a small price to pay for safety", zoals één van de Rangers zei.

Als je meer wilt weten over de Liberty bell

http://nl.wikipedia.org/wiki/Liberty_Bell

En het mooiste van alles: het was GRATIS!!!! Dat sprak ons Nederlanders aan!

Daarna kochten Frank en René een pet een t-shirt van the city of Brotherly Love en Frank specifiek voor school (of voor de geschiedenis juf) een copy van de declaration of independence.

Ontbijt

Deze keer maar een ontbijt in het hotel genomen. Was wel het eenvoudigst, morgen gaan we waarschijnlijk buiten ontbijten. Je kunt zien dat de diverse leden van het reisgezelschap andere zaken eten 's morgens. Met de klok mee (vanaf 12 uur): Simon, Dennis, Frank en René. Maar laat je niet om de tuin leiden, er waren mensen die een tweede keer gingen :-)!

Wakker!!

En ja hoor, uiteraard geen melatonine genomen (stom, stom, stom) en dus om 5 uur strak wakker om naar het plafond te staren. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel: heb ik in ieder geval de tijd om de blog even goed bij te werken.

Diner

Na een tocht door Philadelphia en een eerste bezoek aan de Starbucks, gingen we op zoek naar de pizzahut. Helaas, die bleek of te ver lopen te zijn OF inmiddels opgeheven. Dus werd het even rond rijden.

Uiteindelijk kwamen we uit bij Taylors Bar & Grill (http://www.taylorscherryhill.com/). Eten was echt Amerikaans, dus VEEL! En het was nog prima te doen ook. We probeerden een Mojito, dat was voor de drie ervaren drinkers toch niet je dat, smaakte teveel naar ranja (en voor Dennis dan weer teveel naar drank, dus na twee slokjes was het wel weer op). Daarna om ongeveer 23.00 uur naar het hotel (=5 uur NL tijd, waren we toch een kleine 24 uur op).

It's a jungle out there!

Na vertek hotel op weg naar downtown Philadelphia. En dat in het midden van de spits. Dat was geen feest. Uiteindelijk maar geparkeerd in een heel dure parkeer garage (toch 26 dollar voor een kleine 2 uur), maar dat was de frustratie die we anders hadden gehad wel waard.

Een kort loopje daarna bracht ons bij Fat Jack, dé comic zaak van Philadelphia. Ze hadden er best veel en ook aantrekkelijke kortingen van 50%, maar ja, de aandrang om iets te kopen is in vergelijking met 15 jaar geleden wel flink afgenomen. Maar gelukkig was er een dappere ziel in ons midden (uiteraard Simon), die de eer hoog hield en een hardcover van oud werk van Bisley en Miller kocht. Gelukkig veranderen sommige dingen nooit :-)!

De auto

Het is een SUV geworden! Bijzondere manier hebben ze daarvoor in Amerika. Je checkt in, kijgt een bonnetje dat een een bepaald soort auto krijgt, loopt naar het onderdeel van de Parkeerplaats waar "SUV" staat, kiest een auto uit een rijdt weg. Dat gaat in Nederland wel even anders. We hebben een blauwe Toyota Highlander gekozen, met een heel fijn motortje (V6) en natuurlijk 4 wiel aangedreven. Niet dat we daar iets aan hebben in de concrete jungle van de USA, maar stoer is het wel!

We zijn er!

De reis ging erg voorspoedig. Vertrokken op tijd en aangekomen op schema. Vliegveld Philadelphia is rustig, volstrekt niet te vergelijken met JFK in New York. Binnen een uur door immigration en douane, koffers meegenomen en de auto opgehaald (beschrijving volgt later). Binnen een half uur bij het Crowne Plaze hotel. blijkt wel in een buitenwijk te staan.

Bij de balie wel even wachten. Er is namelijk een roeiwedstrijd voor dames teams en die waren net voor ons binnen en er moesten dus HEEL VEEL meiden inchecken en dat kostte flink wat tijd (zoals gebruikelijk bij vrouwen :-)).

Nu een eerst bakkie troost en we vertrekken naar downtown Philadelphia.

Op het punt van vertrek

Countdown to departure

Aangezien ik waarschijnlijk de laatste ben die de huisdeur achter zich dicht doet, Frank & Simon moeten vanuit Volendam komen tegen ik onder de rook van Schiphol en ik wordt opgehaald door Ans (de vrouw van Dennis) en Dennis zal dit zeer waarschijnlijk het laatste blog bericht voor Amerika zijn.

De tikker staat nu op 2 uur 42 minuten en 12 seconden, het volgende bericht zal uit sunny Philly komen!

Klaar

Na vandaag een lang MT (12 tot 5) en een etentje in The boathouse (coquilles en vers gevangen zeewolf zo van het ijs) kwam ik thuis. Rustig de laatste dingetjes gedaan en even de blog bekeken hoe de mede reizigers er voorstaan met hun laatste loodjes. Simon hult zich nog in diepe stilte maar Frank & Dennis zijn druk aan het pakken.

De temperatuur is nog iets verder opgelopen 2x31 en 2x30 graden voor Philly & Baltimore. de laatste dagen in Washington zijn een stuk minder, rond de 20 met kans op buien.

Nog 12 uur en nog niks ingepakt

Oeps....het is nog 12 uur tot take off en ik heb nog niks gedaan aan inpakken etc. Moest nog de werk pijplijn leegmaken. Dat is nu gebeurd, dus nu Jeroen in zijn eigen bed leggen en dan ga ik aan de gang. Pffff....wat een werk nog!

Help ik kom er net achter dat ik geen vers leesboek meer heb voor onderweg.

Gisteren was mijn schoonvader op visite, omdat Cindy jarig was. Heel gezellig, alleen ben ik niet toe gekomen aan inpakken. Daar ben ik nu pas mee bezig.
Cindy wilde graag de blog lezen, maar ik wist zelf amper hoe ik er moest komen (jawel ik ben digibeet).
Bij deze Cindy, welkom en sorry dat het zo lang heeft geduurd.

Gepakt & gezakt

Aangezien ik donderdag gewoon de hele dag werk, inclusief MT van 12.00 tot 17.00 met etentje na afloop heb ik weinig tijd om donderdag in te pakken. Ik heb vanavond dan ook besteed aan inpakken en opruimen. Het huis is aardig aan kant en de tas is gepakt. Alleen de last minute zaken moeten er nog in zoals de zonnebril, het scheerapparaat e.d.

Morgenavond de laatste dingen regelen, slapies doen en dan vertrek! USA here we come!

Hot,hot,hot

De temperatuur is aardig aan het oplopen aan de oostkust. De 10 daagse voorspelling geeft de volgende temperaturen aan. Dag1 ( de vrijdag) 23 graden en dan 29,30,29,27,22,18 en geen druppeltje regen. Aan het eind van de vakantie wordt het dus wat minder warm ,maar de dag dat we buiten bij de Baltimore Orioles zitten is het bv. 30 graden. De zonnebrand creme en de caps zijn dan zeker noodzakelijk!

Ik moet aan de bak

Ik zal nu toch een keer aan de bak moeten om mijn tas / koffer in te pakken. Ik wil niet weer teveel meenemen en wil ook weet niet moeten wassen. De eerste keer dat ik dat gedaan heb was in '93 en ik snap nog niet dat het gelukt is. Het zal er wel weer op uitkomen dat ik 9 t-shirt meeneem en 3 broeken. Misschien aardig om 1 of 2 broeken te scoren in één van de shopping gelegenheden.

Mijn zoon wilde een trouwens omdat ik zonder hem op vakantie ga een paar kado's. Ik moet dus meenemen een boot die ook op het land kan varen. (ik zeg we praten over een Hoever.. hoover .. euh moerasboot. Na ff googelen is deze voor $ 99,95 in the USA te verkrijgen). En een verkleedpak. Nou heeft ie al een superman en een spiderman pak. (zijn batman piama doet ie niet meer aan). Dus ik er is nog keus genoeg. Een Robin Hood pak lijkt mij wel leuk, maar ik ga zien wat er te vinden is. Zo, nu ga ik slapen. Nog 3 keer wakker worden en dan gaan we op pad.
Het begint nu echt te kriebelen.

Melatonine

In mijn reizen naar India heb ik veel profijt gehad van Melatonine. Helpt heel erg tegen de jetlag, omdat het het makkelijk maakt om te slapen. In Nederland wel verkrijgbaar, maar in wel erg kleine doseringen. In de USA zijn de doseringen, net als de mensen wat forser. Eens kijken of ik daar mijn voorraad wat aan kan vullen :-).

Almost there

Het begint nu toch wel heel erg te kriebelen. Over 5 dagen en 14 uur vertrekken wij naar de States. Onze vlucht gaat om kwart voor elf en inmiddels met Dennis afgesproken dat we half negen naar Schiphol vertrekken. Het Volendams contingent is daar om 9 uur zodat we rustig kunnen inchecken voor onze vlucht naar Philly. De vlucht (US 799) vertrekt om kwart voor 11 en doet er 8 uur en 30 minuten over. Plaatselijke tijd is dan kwart over een zodat we de 1e middag en avond kunnen gaan beleven.

Het weer aan de oostkust fluctueert de laatste tijd aardig. Momenteel is het zo'n 25 graden in Philly maar dat gaat de komende dagen weer dalen naar de 10 graden. Gelukkig is de voorspelling voor de 24e (onze 1e dag) weer 21 graden met een zonnetje en dat zet zich voorlopig door. De korte broek gaat wel degelijk onderdeel van de bagage worden!

Nieuw doel en item voor de "Shoppinglijst"

Tot mijn grote genoegen zijn de items die ik wil gaan scoren in the USA spontaan aan de lijst met mee te nemen zaken toegvoegd. Op dit moment ben ik in de auto aan het luisteren naar V for Vendetta. Ik had de film gezien en luister nu naar het boek. Deze persoon raakt toch meer en meer onder de indruk zijn de schrijfwijzen van Meneer Moore. Ik kon nooit goed door de Wachtmen heen komen, maar nu ik die Motion Comic aan het kijken ben, moet ik toch zeggen dat het ontzettend goed in elkaar zit. V for Vendetta heb ik nooit als comic gehad en daar wil ik tijdens deze trip ook verandering in brengen. Deze jongen gaat kijken of hij een mooie Hard Cover van V for Vendetta kan scoren. Van de Watchmen heb ik nu een Hard Cover Editie waar ze de opnieuw ingekleurde plaaten van de Ultimate Edition voor hebben gebruikt. Eens kijken of ik zoiets ook kan vinden voor V.

Verder zag ik enige reacties in navolging op de SPA blog die mij goed in de oren klonken. Ik ben een zeer vrolijk persoon en dus altijd in voor een "Happy End"

Ik laat me graag verrassen!

SPA

Wellicht iets om te doen tijdens onze trip. Ik heb geen idee of er nog tijd voor is, maar Dennis en ik waren vroeger veel in de Sauna te vinden. Ik ga er even van uit dat ze in de USA ook Sauna's hebben. En dat het wellicht leuk is om een paar uurtjes te gaan relaxen. Maar zoals ik al eerder opmerkte, zie ik even geen ruimte in het reisschema.

Maar misschien zijn we snel uitgekeken in één van de malls (of wellicht zit er een SPA in een mall) en kunnen we onze tijd op een leuke manier vullen. Een massage lijkt mij overigens ook wel wat.

Dit moet ik niet vergeten

Heren, ik zie dat er ook lijst is met de aankopen die moeten gebeuren in de states. Ik moet hier enige zaken aan toe voegen. Maar omdat ik niet weet hoe dat in zijn werk gaat, typ ik het alvast in deze blog in zodat ik het niet vergeet :-)

Ik wil kopen:
1) De eierklutser in de dop (scramble the eggs in the shell)
2) Kinderwekker. Hierop word aangegeven wanneer de kleine zijn kamer uit mag.

Beide zaken ontzettend belangrijk. Vooral die eerste. Deze heb ik toen ik klein was bij de wekend kwis gezien en ben het nooit meer vergeten. Nu is hij te bestellen op amazon en dan zijn de verzendkosten 2 keer duurder dan het apparaat. Ik dacht dat deze wel te krijgen moest zijn in 1 van de vele trips naar de winkels (mijn vrouw zegt dat we net wijven zijn, zoveel we winkelen in deze week)

Het laatste gaatje

Er staat nog één dag open om in te vullen voor deze vakantie, vrijdag 1 mei. Die avond gaan wij blues luisteren maar overdag stond nog open. Aangezien de blues tent in DC zit en wij pas 1 dag DC zelf doen wordt de laatste dag ingevuld met de diverse buurten die Washington ons te bieden heeft.

De highlights per buurt:

• Downtown
  The east end: Chinatown, Old post office tower (hoogste punt van DC) & The Penn quarter
  The west end: The white house & Ellipse
• West
  Georgetown: The exorcist steps, Georgetown University, parken, winkels, café la ruche (lunch)
  Northwest: The zoo
  
• North central
  Dupont circle: Spanish steps, The circle
  Shaw: U street corridor, Thurghood Marshall centre, Mocha Hut (koffie)
  Adams-Morgan: Ons house of blues: Madams Organ
  
  

Nog meer shoppen

Voor diegenen die de shopping list volgen is het duidelijk dat ik een i-pod classic wil aanschaffen. Helaas is het aantal apple stores in deze contreien minimaal. Een van de weinigen ligt in Montgomery Mall in Bethesda, open tot 9 uur 's avonds. Bethesda is een rustig plaatsje dat om slechts 2 dingen bekend staat, zijn restaurants en zijn bars.

De avond van de 28e april moest nog gevuld worden, dat is dus een schot voor open doel. Wij vertrekken in de middag uit Arlington voor een trip van 20 minuten naar Bethesda. Eerst shoppen in de mall om daarna een hapje te gaan eten en wat te drinken voor we ons hotel in DC opzoeken, wat ook slechts een ritje van 20 minuten is.

Aan Dennis om een keuze te maken uit de aanwezige bars (ik heb een vermoeden welke het wordt):

• De sports bar
• The Irish pub
• De bier brouwerij
  

De laatste dag

Onze terugvlucht naar huis is om half vier in de middag, dat betekent dat we de ochtend nog voor onszelf hebben. Om geen uren aan heen en weer reizen kwijt te zijn moeten we dus wat leuks doen dat dicht bij Ronald Reagan national airport ligt. De keuze is gevallen op Alexandria op nog geen kwartier van het vliegveld.

Alexandria is een oud stadje (1749) met veel historie. Wij gaan onze tijd doorbrengen in Old Town met zijn historische gebouwen, winkels en restaurants. De 'hoofdstraat' van dit gebied heet King Street en hier liggen de winkels, restaurants en monumenten. Bezienswaardigheden zijn o.a. George Washington Masonic Memorial, een monument voor George Washington van de vrijmetselaars loge en de huizen van George Washington en Robert E. Lee.

Lunch is uiteraard in een restaurant aan de oevers van de Potomac rivier.

No way out!

Nee, deze keer niet een verwijzing naar een vuige film waarin Kevin Costner uiteindelijk als de Russische spion onthuld wordt. Ik verwijs er alleen naar dat ik na om 06.45 uur uit India teruggekeerd te zijn ontving ik het bericht dat op reisbureau Globe de vouchers kon halen voor auto en Hilton Washington. Dus nu is alles in the pocket. Als iemand toch niet mee kan/ wil is er nu dus geen weg terug meer, anders dan het laten varen van al het betaald geld en niet meegaan. Maar dat lijkt me dan weer geen optie :-).

Stille weken

Het is de laatste tijd erg rustig geweest op het blog, als Dennis gisteren geen bericht geplaatst had was het zelfs 2 weken zonder enig nieuws geweest. Geïnspireerd door Dennis (ik heb wel zin in een avondje Japans) ben ik op zoek geweest en heb een Japans/Thais restaurant gevonden in de buurt van Inner Harbour, Susih San & Thai Jai Dee. Waarom Thais gecombineerd met Japans? Welnu onze Volendamse medereizigers zijn meer van de Thaise keuken dan de Japanse keuken!

Lekker weer!

Gisteren was het in Halfweg heerlijk weer! Een kleine 20 graden, volop zon, en een vrij droge lucht. Dat is wat anders dan het weer in Chennai waar ik morgen naar afreis, daar is het nu 44 graden Celsius en een luchtvochtigheid van 98%. Ik zie er echt naar uit :-(. Wie wil weten naar welk hotel ik afreis, klikt op de volgen de link: http://www.tajhotels.com/Leisure/Fishermans%20Cove,Chennai/default.htm

Net gekeken naar de laatste dagen in Washington en dat ziet er wel lekker uit! Ook een graadje of 20 en weinig regen! Ik zou zeggen: houden zo, dan neem ik ook nog een paar kort broeken mee, dat is niet verkeerd!

Nog meer staten

Zei ik in een eerder bericht dat dit een 3 steden 4 staten vakantie wordt, nou dat klopt niet. De staten zitten aan de oost kust zo erg op elkaar geplakt dat je bij het laten van een scheet al in de volgende staat de geur ruikt. Het wordt dus, momenteel, een 3 steden 5 staten vakantie want ons mooie hotel in Philly, dat slechts 15 minuten van het centrum af ligt zit niet in Pensylvania maar in New Jersey. Uiteraard is er geen enkele garantie dat het hierbij blijft maar dit is de voorlopige lijst.

1. Maryland
2. New Jersey
3. Pensylvania
4. Virginia
5. Washington DC

Na rock komt blues

De tweede muzikale avond is inmiddels ingepland. Vrijdag 1 mei gaan wij naar een tent met live blues mzuiek in Washington DC. Het is madamsorgan en ligt in het Morgan Adams district. Of het op kan tegen ons house of blues destijds in New Orleans is afwachten maar het ziet er leuk uit!

Na deze actie zijn er nog 2 avonden en een dag te vullen. Simon moet opschieten met zijn plannen (zie zijn bericht van 17 maart) of hij is te laat.

Niet vergeten

Aangezien dit de ultieme gadget vakantie gaat worden zijn er een tweetal zaken waar iedereen aan moet denken.
Om je telefoon in de States te kunnen gebruiken moet hij wel het Amerikaanse GSM netwerk aankunnen, dit is nl. anders dan het Europese netwerk. Daarnaast gaan we het niet redden met een of twee verloop stekkertjes (ook de Amerikaanse stroom is ongelijk aan de Nederlandse). Iedereen moet minimaal één verloop stekker meenemen om al die gadgets gedurende de hele vakantie te laten werken.

Ik ben er doorheen.. En nu verder

Zo, ik ben door een slordige 2 maanden aan blogs gegaan en heb zelfs hier en daar al wat commentaar gegeven. Zoals de overige leden van het America team reeds weten ben ik (bijna) overal voor in (maar ik kan wel nee zeggen). Daarom vind het prima dat bepaalde planningen worden gemaakt en sluit me daar ook meningloos bij aan. Toch hoop ik dat ik in de geringe tijd die nog beschikbaar is ook een stukje inbreng te kunnen leveren. Ik zal dus proberen om iets te vinden wat wellicht op de agenda kan worden geplaatst. Het idee wat ik via de mail opperte werd al direct algeschoten omdat het te dicht bij de terugreis kwam, maar ik ga proberen iets leuk te vinden.

(wat doe ik mezelf aan met dit soort beloftes)