Simon ziet er ERG jong uit!

Nog een nastootje van gisteren. Bij de Hooters wilden de mannen (ex Dennis natuurlijk) een biertje drinken. Echter, als je dat doet, moet je altijd een ID laten zien. Zo ook Simon, die het niet kan geloven. Maar ja, hij moest er wel AAN geloven, anders was er geen booze. Dat leidde tot de volgende opname! Ik zou het erg complimenteus vinden, als men dacht dat ik er nog uit zou zien als iemand onder de 21 jaar!

Een kleine teleurstelling...maar uiteindelijk toch wel leuk

Vanuit de metro liepen we naar het Hardrock Café waar René een onderdeel van de shoppinglist af wist te halen, namelijk de Hardrock Cap. Daarna liepen we langs het Ford Museum, waar Abraham Lincoln werd neergeschoten, daar stond een flinke rij en aangezien we onze portie cultuur wel weer hadden gehad lieten we die maar even links liggen.

Lunch....tja....wat zullen we doen? Lopen we toch zomaar tegen een Hooters op :-). Deze keer wel een kleine teleurstelling. Hoewel gastvrouw Ashley erg haar best doet, is het toch niet te vergelijken met Richmond en Woodbridge. Tja, soms is het even niet anders. De burger smaakte goed, maar als dat het eerste is dat in je opkomt als je een Hooters hebt bezocht, dan lees je de Playboy zeker ook voor de artikelen!

Hooters, deja 2

We zaten dus om 9.15 uur in de auto. Terug rijden naar het hotel was waarschijnlijk iets van een uur en dan zouden we waarschijnlijk pas om 10.30 aan tafel zitten. Niet echt goed voor de spijsvertering. Maar ik geloof niet in toeval, dus er moet een ingreep van de Here Jezus zijn geweest, want toen we net op het punt stonden om richting snelweg te gaan rijden zagen we een bekend bord: HOOTERS Woodbridge! En omdat we toch moesten eten streken we daar maar neer.

Laten we eerlijk wezen: het is geen Ron Blaauw, Bockedoorns of Vermeer en ook geen Foco de Chao, maar het kan er wel bijzonder gezellig zijn. Met de Phillies op de achtergrond hadden we deze keer Mexicaans (Frank en Dennis), een stuk vis (René) en voor de verandering een burger (Simon). Deze keer was de gastvrouw Angelina, die het niet erg druk had vanavond. Zij “liep” in het niet-rokers gedeelte. Jazeker, in de USA mag er dus in de horeca nog gerookt worden en aangezien iedereen daar wilde zitten op een paar malloten uit Nederland na, stond het meisje met haar ziel onder haar arm. Dat konden we niet laten gebeuren, dus maakten we er een klein feest van! Dat werd erg gewaardeerd (of men kon het heel goed spelen), wat aan het eind van de dag tot een groepsknuffel leidde. Om de avond in stijl af te sluiten kocht Simon nog een HOOTERS t-shirt voor Jennifer.

En dat de meiden er zin in hadden, is te zien in bijgaande video!

Nieuwe kennissen

Het is altijd leuk om tijdens een reis nieuwe kennissen te maken, ook al is het maar voor kort. Zo kwamen wij in de HOOTERS twee mannen tegen, waarvan er één te typeren was als prototype Redneck. Uitkijken geblazen dus, want dat zijn linke gasten (trailer park thrash)! dat weet iedereen. Op één of andere manier raakten we echter in gesprek (waar zal dat in de HOOTERS nu over gegaan zijn? J), en het bleken aardige peren te zijn die in de stockcars en Nascars zaten. Na een gesprek met hen en het afzinken van onze lunch gingen we weer op pad. Richting hotel, maar nog wel met één geplande tussenstop.

Hooters deja vu

Voor het eten moesten we nog een plek zoeken. En je weet hoe dat gaat met de gastronomen op deze reis. Uiteindelijk gaat alles om de smaak. Hoe zaken eruit zien en dergelijke en hoe de service is, dat maakt niet uit. Dus dan is er eigenlijk maar één plek waar je uit kunt komen: HOOTERS!!!! Tja, en wat dan nog helemaal de doorslag gaf: er was gratis WiFi en aangezien die bij het Hilton niet op gang gebracht kon worden, was dit een uitstekende plek om het blog eens goed bij te werken. Een aanrader, die Hooters in Richmond!

Onze gastvrouw van de middag was Pam (hoog geblondeerd en verder was ook niet alles even echt aan haar, werd uit betrouwbare bron gemeld). Een echte southern belle (of was het nou white trash?). Had zo in “the dukes of Hazard” mee kunnen spelen. Ze noemde mij zelfs “honey” (snik). Verder een aardige meid, die alles keurig netjes uitserveerde en je kon er nog een gesprek mee hebben als je zinnen met meer dan 5 woorden gebruikte.